Van Peru naar Bolivia

Hallo Allemaal,

Zo ik heb even wat tijd over en ik dacht laat ik maar weer eens wat op mijn blog zetten. Want er zijn nog zo veel verhalen die jullie niet weten en wij al wel beleeft hebben.

Tussen Puno en copacabana liggen allemaal kleine dorpjes die erg leuk zijn om te bezoeken. Wij al gelezen in de loney planet dat dit makkelijk in een dag te bezoeken is. Dus wij uitgezocht hoe we daar moesten komen en met een taxi zouden we dan naar de bushalte gaan. De taxi die we hadden laten komen reed ons naar de bus halte, naja bushalte een straat waar zo af en toe een busje vertrok naar het dorpje. Je moet dus maar mazzel hebben dat het busje nog niet vol zit als je er aankomt. Want de volgende gaat ook pas weer weg als erg genoeg mensen in zitten. Nou toen ons busje vol zat, en dat wil zeggen zo´n 20 man in een mini-bus ( jha met een beetje passen, meten en duwen gaat de deur dan ook nog dicht), konden wij vertrekken. Gelukkig duurde deze benouwde rit maar een half uurtje. We werden midden in een dorpje op het plein er uitgezet en moesten het verder zelf maar uitzoeken. Niet ver van het plein stond de bezienswaardigheid van dit dorpje, namelijk de tempel der vruchtbaarheid. Nou dat wouden we wel even zien. We liepen het grasveld op waar de tempel zich bevond. Wat we zagen waren alleen maar de vier halve muren die er nog stonden. Toen we de tempel in liepen stonden er allemaal paaltjes op een rijtje. Als je beter keer leken die paaltjes op piemels. In het midden van de ruimte stond een hele grote piemel op een verhooging. Als je er naast stond stak zijn koppie boven dat van mij uit. Hahahaha. Nu geloofde de mensen dat als je op een van die piemels ging zitten je vruchtbaarheid er mee vooruit ging. Nou ons niet gezien dat we boven op zo´n ding gingen zitten. In dit dorpje hadden we het al gauw voorgezien en wouden naar het volgende dorpje. Dus wij gingen langs de grote weg staan en hielden iedere bus aan die voorbij kwam. Maar niet een bus ging richting het andere dorpje wat we wouden bezoeken. Dus na een half uur gaven we het op en pakte de eerste de beste bus terug naar Puno. We hebben ons met de bus af laten zetten bij de haven zodat we weer heerlijk vis konden eten. Tijdens de lunchewerd Hannah gebeld door haar ouders. Dus ik at mijn visje lekker op en zat ondertussen lekker van het uitzicht te genieten. Toen we alle twee klaar waren met eten kwam er een man naast ons staan. Hij tikte mij aan omdat hij zag dat Hannah aan de telefoon zat. Toen ik hem aan keek zag hij er een beetje vies uit, met kapotte kleding enzo. Een echte Peruaanse zwerver. Hij brabbelde wat tegen mij in het spaans, hij herhaalde dit twee keer maar ik verstond er niks van. Dus hij nam een plesticzakje wat hji in zijn zak had en graaide zo mijn bord leeg. Met graad en al. Hannah en ik keken met grote ogen naar de gebeurtenis. Hij zag dat Hannah haar bord ook bijna leeg had en grabbelde dat ook leeg. Terwijl Hannah aan de telefoon vertelde wat er gebeurde, zag ik schuin achter mijn een vrouw de prullenbak van het restaurant leeg halen. En de mensen van het restaurant deden niks. Dus wij vroegen gauw de rekening en liepen weg. Wowo even bijkomen van wat ons nu weer overkomen is.
We liepen naar een supermarkt om de laatste dingentjes voor de reis van morgen te kopen. In de supermarkt stonden we voor het wasmiddelenpad. Ieder van ons pakte een pak met wasmiddel en begon er aan te snuiven. De man achter ons keek ons aan of we gek geworden waren. Maar al een hele tijd geleden hadden we zo iets lekkers geroken. We hebben toen maar een klein pakje gekocht en van die geur zakjes van gemaakt voor in onze backpackes. Nu als we onze klerenzakken open maken komt er een geur van het lekker ruikende wasmiddel je te gemoet. Heerlijk!!!!!!!

De volgende dag zijn we ´s middags met de bus naar copacabana gegaan. In copacabana is het moeilijk om aan geld te komen. Dat wisten we dus we hadden wel wat geld maar niet te veel omdat je met mastercard of visa makkelijk aan geld kon komen. Dus wij maakte ons geen zorgen. De reis verliep vlekkeloos. We hadden goede plekken, prima bus en geen vertraging. Jha geen vertraging is hier ook niet van zelf sprekend. Vlak voor de grensovergang van Peru naar Bolivia werd ons een ticket gevraagd. Ja oke wij hebben alleen maar de buskaartjes. Wij wisten niet dat we nog een ander kaartje moesten kopen. De bijrijder van de bus begon al zenuwachtigt heen en weer te lopen. De vrouw naast mij liet het ticket zien waarom het ging. Dus wij vol overtuiging verteld dat we die nooit hebben gekregen. Maar het ticket was niet zomaar een ticket het was een bewijs dat je legaal (goed gekeurt) Peru binnen bent gekomen. Owww, dus nog een belangrijk papiertje ook. Dus wij zoeken en zoeken. Kunnen we toch nergens dat papiertje vinden. Dus wij ook maar de dagboeken leeg gehaald. Hadden we het o zo belangrijke papiertje alle twee in ons dagboek geplakt. Gewoon omdat we het er wel leuk bij het verhaal vonden staan. Hahahaha. De bijrijder van de bus was ook heel opgelucht toen we hem vertelde dat we het hadden gevonden. Anders werd het moeilijker om Peru uit te komen en Bolivia in te komen.
Bij de grensovergang moesten we allemaal de bus uit, geld wisselen bij een bar/ restaurtje en langs de immigratie dienst. Omdat O zo belangrijke papiertje af te geven. Daarna moesten we 500 meter lopen om bij de douane een nieuw heel belangrijk papiertje op te halen. Deze keer plakken we het maar niet in ons dagboek en stoppen we het bij de andere belangrijke papieren. Toen we allemaal weer in de bus zaten was het nog 5 minuten voor we in copacabana aan kwamen. Het busstation was hier midden op de straat, gelukkig dicht bij de hostels en winkels in de buurt. Dus we hoefde niet lang te zoeken voor we een hostel hadden gevonden. De kosten voor het hostel moesten we wel apart houden voor het geval dat we met de mastercard geen geld konden krijgen. Na even in het hostel te hebben gezeten zijn we op zoek gegaan naar de enige geld automaat die er in copacabana was. En ja hoor hier konden we geen geld uit krijgen. Na 6 pogingen zijn we maar ergens wat te eten gaan zoeken. Met het geld wat we nog hadden. Gelukkig stond er een goedkoop dagmenu dus hadden we eten voor vanavond. Na het eten nog maar een paar keer proberen geld te krijgen, maar deze keer ook zonder resultaat. We hadden gelukkig nog het geld van de kamer apart gehouden en konden nog met de bus naar La Paz toe komen.

De volgende ochtend zijn we eerst de bus naar La Paz gaan regelen. Zoadat we de zelfde dag daar nog heen konden gaan. We konden daar onze spullen gelukkig laten staan zodat we daar niet meer door copacabana hoefde te sjouwen. Nu was nog de grote vraag waar halen we een ontbijtje voor 12 bolivianos vandaan. We zagen in de lonley planet dat er een markt dicht bij het centrum was. Dus daar zijn we maar naar toe gelopen in de hoop een goedkoop ontbijt te vinden. Voor 10 bolivianos hadden we 4 bananen, 4 broodjes en een fles citrus sap weten te scoren. 10 bolivianos is omgerekent 1 euro, nou waar vind je dat nou in Nederland. We hebben toen lekker zitten ontbijten in een parkje vak bij de markt. We zijn na het ontbijt naar de Cathedraal gelopen. Toen we daar aankwamen stonden er allemaal kraampjes voor. In deze kraampjes kon je kaarsjes, roze kranzen en echt hele lelijke beeldjes kopen. We vonden daar tussen de beeldjes van Maria een beeldje van Sinterklaas. Echt super grappig, dat hadden we nog nergens anders zien staan. Binnen in de kerk waren allemaal rondleidingen bezig, omdat we daar zelf geen geld voor hadden liepen we stiekem steeds een stukje met een rondleiding mee. Zo konden we toch nog wat bijzondere dingen over de kerk te weten komen. Na de kerk zijn we naar de pin automaat gelopen in de hoop dat er nu wel geld uit kwam. Maar nog steeds niet. We zagen wel dat er een bank open was. Dus wij zijn daar naar binnen gegaan en daar konden we wel geld halen. Dus van dat geld zijn we lekker ergens wat gaan eten. Wow wat smaakte dat eten toch lekker. De reis naar La Paz verliep erg gemakkelijk, we hoefde alleen maar een rivier over te steken. Voor de rivier moesten we de bus uit, moesten we een kaartje kopen en werden we met een vissersbootje naar de overkant gebracht. De bus werd ook op een visserbootje gereden en zo naar de overkant gebracht. We stonden allemaal met grote en ogen te kijken naar het tafreel. Gelukkig ging het allemaal goed, dus aan de overkant konden we weer in de bus stappen en onze reis vervolgen naar La Paz. De avond hebben weniet zo veel gedaan. Wat afleveringen van House gekeken en toen lekker gaan slapen. Tja dat dachten we. We wisten nog niet dat we een heel gehorig hostel hadden uitgekozen. Maar we konden wel horen dat de buren het erg leuk hadden met zijn tweeën.
De rest van de nacht bleef het gelukkig wel stil en toen we de volgende ochten naar de ontbijtzaal liepen was de kamer al leeg. Hahaha
Na het ontbijt zijn we naar plaza de Sant Francisco gelopen. De cathedraal was jammer genoeg dicht dus we besloten om het museum in te gaan. Daar kregen we een rondleiding door de cathedraal en het oude klooster. De rondleiding was erg interessant. Er werd veel uitgelegt over de schilderrijen die er hingen en de ruimtes die we bezochten. Een van de ruimtes was een strafhok. Het was een erg kleine kamer waar monneken 2 maanden tot 2 jaar verbleven. Dat hing af van de daad. Na de rondleiding zijn we luxe uit eten gegaan, lekker bij een sushi restaurant. We hebben daar heerlijke sushi gegeten, allereli soorten door elkaar en wat nieuwe combinaties. Na het eten zijn we over de heksenmarkt gelopen. Dit is een hele aparte straat in La Paz. Je kan hier allerlei soorten pilletjes, poedertjes, gedroogde baby lama´s, flesjes met geluks steentjes en poppetjes erin en liefdes parfum. Maar gelukkig zijn er ook winkeltjes met leuke souveniertjes.

Nou dit was dan weer een heel avontuur, hoop snel de rest ook met jullie te kunnen delen.

dikke kus Stephanie