Pampas tour

Hey allemaal,

De tour naar de jungle kan nu echt beginnen. We zijn met het vliegtuig van La Paz naar Rurrenabaque gevlogen. Dit is ongeveer een uurtje in een mini vliegtuig. Toen we op het vliegveld midden in de jungle aan kwamen was het een hele andere wereld waar we in terecht kwamen. Neem het vliegveld, er is alleen een landingsbaan en voor de rest niks. Het was ook een kwestie van lossen en laden van zowel tassen als passagiers.
We gingen toen met een bus naar het stadje toe. Onderweg reden we langs los lopende koeien en kippen. Toen we in het dorpje aan kwamen waren dit vier blokken met winkels. Vooral touristen winkels en veel reisbureau´s. Bij aankomst moesten we ons eerst nog maar eens even aanmelden bij het reisbureau waar we de tour bij hadden geboekt. In La Paz werd ons verteld dat hun ons wel konden helpen met het vinden van een hostel. Dus we hadden nog niks gebookt. Maar bij het reisbureau zeiden ze dat er verderop een hostel zat waar we wel een nacht konden proberen te boeken. Zo zo wat een hulp toch maar weer. Ik geloof dat ieder reisbureau de touristen hebben door verwezen naar dat hostel want dat zat helemaal vol gebookt. Dus op zoek naar een andere, gelukkig zat er om de hoek nog een hostel dus daar zijn we dan maar even heen gelopen. Gelukkig hadden die nog wel een plekje voor ons, want anders werd het toch echt lekker onder de sterrenhemel slapen. hahahah
In het hostel ontmoeten we een Nederlandse jongen die ook nog wat moest eten. Dus daar zijn we ergens pizza wezen eten. Jha dat is hier trouwens ook heel typisch eten. Overal waar je komt kan je pizza eten, vaak nog erg lekker ook. We zijn na het eten weer weg gegaan want we moesten de volgende dag weer vroeg op.

De Pampas tour zou om 8:45 beginnen, we moesten nog ergens eten dus we zijn vroeg op pad gegaan. Bij het reisbureau wisten ze ons te vertellen dat we aan de overkant wel een Amerikaans ontbijt konden krijgen. Dus wij gingen daar op het terras zitten en bestelde een Amerikaans ontbijt. De vrouw nam de orde een beetje zenuwachtig op. Wij vonden het een beetje vreemt maar al gauw bleek waarom. De haastte zich het restaurantje uit en liep een aantal winkeltjes af. Toen ze weer terug kwam liep ze direct door naar de keuken om heet water op te zetten. Een voor een kwamen er mensen binnen gelopen met wat onderdelen voor ons ontbijt. Echt super grappig, want een kwam de eiren brengen, de ander de melk en weer een ander het brood. Hahahaha We hadden nog nooit zo iets mee gemaakt. Na een heerlijk ontbijtje waren we ruim optijd voor de tour. Toen we daar aankwamen werden er nog even wat spullen uit de winkels gebracht voor de tour. Toen alles binnen was en op de auto was gezet konden we gaan. We reden met de jeep over onverharde wegen het dorpje uit. We reden een lange weg recht door, dus verdwalen was onmogelijk, langs allemaal open vlaktes met bomen en kleine meren. In de bomen zaten allemaal tropische vogels en één luiaard. De luiaard slaapt zo´n 21 uur per dag, net nu wij langs kwamen rijden werd hij net wakken. Wow wat een toeval, maar voor dat wij stil stonden allemaal de auto uit waren. Had hij zich al verstopt achter wat takken.Ik zou me ook verstoppen, want wie wilt er nu gefotografeerd worden als je net wakker bent. Na ongeveer twee uur een rechte weg te hebben gevolgd kwamen we aan bij een dorpje waar we een uitgebreide lunche kregen. We hebben lekker even een uurtje daar gezeten en zijn toen weer verder gegaan.We moesten bij een van de laatste huizen van het dorpje nog even de moter van de boot ophalen. We vreemd maar anders kan het zo maar zijn dat je boot of je moter weg is.
Toen we bij het meer aankwamen waar de boot lag, hadden we gauw alles van het dak gehaald en in de boot geladen. Toen alle bagage in de boot lag was het onze beurt, dus heel erg voorzichtig stapte we de boot in. Onze boot was namelijk een langwerpige rooiboot. Maar je kon preces merken wie er lomp was en wie niet. Want een aantal keer heb ik gedacht oke nu krijgen we al een nat pak. Toen de boot weer een beetje stil lag konden we gaan. We vaarde door een groot `meer´, met aan alle kanten beplanting. Het lijkt net alsof je naar een natuurfilm aan het kijken bent. Maar gelukkig hebben wij het geluk dat dit echt is. We vaarde nu al zo ver weg dat je het idee hebt dat je in het niks terecht bent gekomen. Idere keer als onze gids, domingo (zondag in het spaans) , vogels of aapjes zag zitten in de bomen legde hij de boot stil en vaarde nog een keertje terug om er foto´s van te kunnen maken. We hebben in de bomen echt hele aparte vogels gezien, met veel kleuren of helemaal zwart. Toen we langs een logde vaarde vertelde Domingo dat er bij iedere lodge een krokodil ligt. Want nu is het voor de krokodillen moeilijk om visjes te eten dus worden ze door de lodge één keer in de week gevoert. Bij een van de lodge´s stopte we, Domingo vertelde dat dit een vriend van hem was. Hij liep er naar toe en aaide de krokodil. Wow, dat het beest niks doet. Toen vroeg hij aan ons of we niet de krokodil wouden aaien. Heel enthousiast vertelde ik dat het mij wel een leuke ervaring leek. Diep van binnen misschien maar van buiten nog niet helemaal. Dus Domingo pakte mijn hand en bracht mij naar de krokodil. Ik dacht het is nu of nooit dus heel voorzichtig en een beetje op mijn hoede aaide ik de krokodil. Wow, echt super gaaf, ik heb gewoon een krokodil geaaid. wowoowowow, een krokodil voelt hard en koud aan als een steen maar dan met bobbeltjes. Hahahah Echt super gaaf jo om een krokodil te aaien. Gelukkig hebben we er foto´s van gemaakt anders zou niemand het geloven. Na het aaien van de krokodil zijn we verder gegaan naar onze lodge. Daar werden we naar een slaapzaal gebracht, ieder zocht een bed uit en legde daar zijn tas op. In de eetzaal stond thee op ons te wachten met lekkere koekjes. Tijdens het thee drinken hebben we gezellig zitten kletsen met elkaar. We hebben een groep van twee Amerikanen (een getrouwd stel), twee Chillenen ( ook een stel), een Austaliaans meisje en wij. Maar vanaf het begin was het erg gezellig om met hen in een groep te zitten. Al gauw na de thee kwam het avondeten, de kokkin had erg haar best gedaan op de salades, de rijst en het vlees. Ze had alles leuk versiert met uit tomaten gesneden bloemen en blaadjes gesneden uit andere groente. Na het eten vertrokken de meesten naar bed. Wij en het Amerikaanse stel bleven over. We hebben toen eerst een aantal potjes uno gespeelt en toen monopoly, in de vorm van een kaart spel. Dit was echt super leuk, we speelde een aantal potjes en toen ging het licht uit. OOO lekker is dat, dus maar gauw de kaarten opgeruimt en naar bed gegaan.
Midden in de nacht schrok ik wakker van een geluid, er liep iets over de vloer en het kwam steeds dichter bij. Ik dacht eerst aan een klein kalfje, toen leek het meer op eenn biggetje want het schudde zicht uit. En toen maakte het een schuif geluid over de grond, dus misschien de krokodil die buiten bij onze lodge lag. Ik was echt te bang om mij te verroeren of mijn zaklamp te pakken. Hahahahha maar wat het nu was.
De volgende ochtend werden we gewekt door de koeien die buiten langs de lodge liepen. Dus het kon zeker een kalfje zijn vannacht. Ik vertelde Hannah wat ik gehoord had die nacht en die verklaarde mij voor gek. Nou lekker dan, maar ik had echt iets gehoord hoor. Echt waar.
Na het ontbijt werd ons vertelt dat we laarzen moesten gaan uitzoeken omdat we op annacondor tocht gingen.
Toen iedereen een paar laarzen had aangetrokken konden we op jacht gaan, we stopte bij een eiland en legde daar de boot aan. Gelukkig scheen de zon want we moesten door een drassig moeras. Ik snapte toen waarom die laarzen waren, alleen bij de eerste plas voelde ik al dat ik natte voeten had. Wat gek het water kwam tot aan mijn enkels, ik hielt de laars om hoog en zag een snee zitten aan de zijkant van de laars. Nou lekker is dat. We liepen door het moeras, door de lelie. Onderweg zagen we allemaal verschillende libelles. super gaaf want die kwamen heel dichtbij en vlogen dan gauw weer weg. Bij het eiland van de anacondor aangekomen werdt ons vertelt waar we de slang konden vinden. Dus wij zoeken op de bekende plekken maar konden niks vinden. Toen we even stonden te praten werden we meteen aangevallen door de muggen die op dat eiland waren. Wowow, dus we moesten blijven bewegen om ze een beetje afteschudden. We hadden al lange kleding aan gedaan voor het geval dat maar de muggen staken hier gewoon door heen. Dus wij nog maar een laagje deet gesmeert. Maar niks hielp, op een gegeven moment hebben we het deet over onze kleding heen gesprenkelt maar toch bleven ze komen. Nou lekker is dat dus nog harder lopen voor die anacondor. Tijdens onze zoek tocht vonden we een dikke kikker zitten in een boom, wat salamanders, een uil ergens in een boom en chapocino aapjes. Ook leuk maar we hebben geen slang gezien. Toen we terug wouden gaan naar de lodge, liepen we achter de gids van de andere groep en die stopte ineens. Hij zei `ik ruik een mieren eten´ en hij keek op hoog. Toen we dichter bij hem kwamen staan roken wij ook een super vieze lucht. Van afval ofzo. De miereneter hebben we ook nooit gezien. We moesten weer door het moeras heen om bij de boot te komen. Onderweg was de gids van het andere groepje die een kikker vond in het water. Hij tilde hem op en gaf hem zo aan Domingo. Nu konden wij er foto´s van maken en hem aaien. We moesten alleen oppassen met aaien want hij was giftig. Dus we mochten niet aan zijn wangen komen want daar zat het gif in. Eenmaal terug op de lodge kregen we een lunche en zouden twee uur later pas weg gaan om met dolfijnen te gaan zwemmen. Maar het zonnetje was zo lekker aan het schijnen dat iedereen zijn zwemkleding alvast aan deed. Een voor een konden we rustig van de stijger of uit een boom het water in springen. De andere personen op de kant hielden dan de krokodil in de gaten. Want je weet maar nooit. Toen het tijd was om met de dolfijnen te gaan zwemmen hoefde iedereen alleen maar een handdoek te pakken en konden we vertrekken. We vaarde naar de plek van de dolfijnen. Domingo riep `flipper´ maar de dolfijnen reageerde niet. Hhahaha In een ander gedeelte waren er wel dolfijnen. We kregen de uitleg dat de dolfijnen bijten, maar dat je ze niet mag schoppen. Want ze willen alleen maar spelen. Als eerste gingen de twee mannen het water in. De Amerikaan werd als eerste gebeten in zijn voet. Hij zei dat het geen pijn deed en dat we er ook wel in konden gaan. Nou daar stonden we dan 5 bangen meisjes/vrouwen wie gaat er als eerst. Nou even alle moet bij elkaar verzameld ik ga wel als eerste. Dus ik liet mij in het water zaken, hangent aan de boot met mijn voeten tegen de onderkant aan. Een voor een kwamen de andere ook in het water. Ik durfde langzaam mijn benen te laten zaken. Toen ik dacht oké is dit het en wat rustiger werd voelde ik een dolfijn onder mij door zwemmen. Illllll een glibberige huid raakte de onderkant van mijn voeten aan. Gauw trok ik mijn voeten weer in, en vertelde wat er gebeurde. Domingo die nog steeds in de boot zat kon niet meer stoppen met lachen. Oké pogng twee want zo eng zijn dolfijnen toch niet. hahahah (op dat moment echt wel). Ik zwom een stukje van de boot af en wachtte op de dolfijn. Er gebeurde niks. Maar toen ik wat langer wachtte voelde ik de luchtdruk onder mij omhoog komen en in eens voelde ik de tanden van de dolfijn in mijn tenen. Waaaaaa, gauw liet de dolfijn los en ik sprinte naar de boot en klom er in. Haahahaha voorlopig is het wel genoeg voor mij om met dolfijnen te zwemmen.
Toen we er een uurtje hadden rond gedobbert kwamen er nog twee boten aan met mensen die met dolfijnen gingen zwemmen. Domingo vertelde ons dat we even bleven kijken hoe het hun vergaat. Hhahaha iedereen die het water in ging had de angst op zijn gezicht staan. De meiden gillen natuurlijk. Hhahaha zijn we niet de enige, maar bij ons zag niemand het. Na een kwartiertje leed vermaak zijn we terug naar de lodge gegaan. Inmiddels was er een andere groep geariveert die naar de krokodil stonden te kijken. Toen Domingo de boot had geparkeert naast de stijger tikte Hannah mij aan en zei `kom we gaan via het water, dan kunnen we lachen´. Dus wij sprongen het water is en zagen nog net de ogen van de mensen op de stijger groter worden. Ze dachten dat we gek geworden waren. Zwemmen met een krokodil, doe normaal. Wij kwamen niet meer bij van het lachen, hahahah.
Voor ons was het nu tijd om ons om te kleden en te gaan douche. Dus wij liepen naar de slaapzaal, toen we bij onze bedden aan kwamen lag daar het hele enge monster wat ik ´s nachts had gehoort. Er lag precies tussen onze bedden een hond, deze ging niet op zij en dacht nu lig ik hier. Maar dat die hond daar lag vond ik zo geweldig. Wat een eng monster toch ook hahahaha.
Na het douche zijn we naar het eiland terug gegaan om wat te volleyballen en bier te drinken. Dit was erg gezellig want er kwamen ook allemaal mensen van andere lodge´s. Eenmaal terug op onze lodge hebben we gegeten nog wat Uno gespeelt en voor dat alle lampen uitgingen lagen we in bed.
De laatste dag was aangebroken van de tour en het weer zat niet mee. Het was keihard aan het regenen, Domingo vertelde dat als het wat droger werdt we op pad gingen om piranha te vissen. MMMMM lekker voor bij de lunche. Dus na een half uurtje was het wat droger en konden we met poncho en al de boot in stappen. We vaarde richting de plek met piranha´s. Er werden al grapjes gemaakt las `zeker de zelfde plek als gisteren met de dolfijnen´ hahahha. Tijdens de vaardtocht begon het steeds harder te regenen, we moesten een bouwzeil over ons heen spannen om droog te blijven. Na tien minuten in deze regen te hebben door gevaren in Domingo terug gevaren. Jammer, nu hebben we geen lunche. Toen we op de lodge waren sprinte we allemaal naar binnen. Alleen Domingo en het Amerikaanse stel stonden nog buiten, ze waren de boot aan het leeg scheppen. Hahahaha zo ver als mogelijk is in de harde regen. Dus Hannah en ik de poncho weer aan en kwamen helpen, gelukkig kwamen we net op het goede moment aan want het helpen hoefde niet meer hahahaha. Toen we weer binnen waren haalde iemand de Uno kaarten te voorschijne en werdt er door een ander heet water gehaald. Wowow wat zorgt iedereen goed voor elkaar. We hebben toen lekker weer met zijn allen Uno gespeelt tot de lunche, jha die hadden we gelukkig nog wel. Maar geen Piranha. Na de lunche moesten we onze tassen pakken om weer terug naar Rurrenabarque te gaan. Toen we de boot instapte regende het nog steeds maar later klaarde het op en begon de zon weer te schijnen. Dus we hadden een mooie afsluiting op het water.
Op het vaste land was er nog even tijd om een groepsfoto te maken, te passen en nog wat lekkers te kopen voor onderweg. Want we moesten de zelfde weg ook weer terug. Tijdens de terug reis zagen we capibara´s langs de weg staan, grote vogels, een struisvogel (deze stak even de weg over) en nog drie luiaars die in de boom hingen. Een maal terug in Rurrenabarque spraken we af dat we elkaar ´s avond weer zouden zien om samen te gaan eten. Hannah en ik besloten om nog even voor die tijd wat door het dorpje heen te lopen en daarna wat te gaan drinken. Tijdens de wandeling besloten we om in het afgesproken restaurant wat te drinken. Want dat was makkelijk. Toen we daar aankwamen vertelde de ober dat hij van Domingo al begrepen hadden dat we hier wat kwamen drinken. Hahhaha Zo dat nieuws verspreit zicht snel. De rest van de avond was echt super gezellig. Maar wij hadden het eerste vliegtuig terug dus we gingen er weer vroeg van door.
We moetsen vandaag al om 5 uur op om optijd bij het bureau van de vliegmaatschappij te staan. Maar moesten we nu één uur of anderhalf uur van te voren aan wezig zijn. Hahahaha geen idee. Dus besloten we maar anderhalf uur van te voren. Maar jha beter te vroeg dan te laat, en te vroeg waren we zeker. Dus konden we op ons gemak ontbijten. Ons ontbijt voor die dag bestond uit roomboterkoekjes en chocolade melk. MMMMM lekker hoor, haahahah
Om 6:30 stonden we bij de incheckhal. Hier moesten we de tassen van de auto halen en laten wegen. Bij een andere balie moesten we tax betalen en bij de derde balie ook. Zo dat is even lekker geregeld drie keer in de rij staan terwijl het ook in een keer kan. Nou toen gingen de tassen weer op de auto, op een o zo ergonomische manier. Hhahahaha
Er werd ons vertelt dat we even moesten wachten want het vliegtuig was nog niet geland. Om 7:15 zaten we er nog. Maar gelukkig 5 minuten later mochten we de auto weer in en om 7:30 waren we op gestegen en in de lucht op weg naar La Paz.

Zo dit was weer een heel avontuur.
dikke kus en tot snel Stephanie