Puno en de Eilanden op het Titicaca meer

Hallo Allemaal,
Wow er zijn nu alweer twee bijna drie weken voorbij sinds mijn laatste blog. De tijd gaat hier ook zo snel dat we bijna geen tijd hebben om even rustig onze blogs bij te werken.

Maar hier komt weer een verhaal;
Na de tocht op de Machu Pichu hebben we lekker een dagje niks gedaan om weer een beetje bij te komen van onze tocht. Is helemaal niet verkeert zeker niet als je hier lekker in het zonnetje kan zitten na genieten van de mooie reis.
Goed uitgerust ging onze reis verder naar Puno toe. In Puno hadden we een hostel geboekt wat net iets buiten het centrum lag. Maar dat vonden we niet erg want dat geeft ook wat rust. Toen we op het busstation van Puno aankwamen kwam er een man van een reisbureau naar ons toe om direct een reis te boeken naar de eilanden op het titicac meer. Maar daar hadden we niet zo zin in. Dus op een vrij nette, Nederlandse manier maakte we dat hem duidelijk. De man was niet zo blij met ons, hahaha Toen we aan hem vroegen of hij een taxi kon regelen werd die weer wat aardiger. Maar toen we vertelde waar we sliepen zei hij dat het veelste ver van de stad was enz. Maar wij bleven toch voet bij stuk houden en wilde graag naar dat hostel toe. De taxi chauffeur (een vriend van hem) bracht ons er heen, maar die reed een stukje om. Denk om te bewijzen hoever het wel niet was.
Toen we bij het hostel aan kwamen kregen van de eigenaresse een kaartje en zij vertelde dat het vijf minuten lopen was vanaf het hostel naar de binnen stad. Dus zover was het allemaal niet. Na even te zijn bijgekomen van de tour gingen we de stad in. We hadden een beetje honger alle twee maar niet zo´n zin in kip met rijst. Dus besloten we ergens een hamburger te gaan eten. Hoe westers is dat. We hadden een klein restaurantje/ snackbar, voor Nederlandse begrippen, gevonden. Daar bestelde we een kipburger en wat sap. Hannah kreeg netjes een glas met sinaasappelsap en ik kreeg een kannetje met mangosap. Wow dat zag er super goed uit maar halverwege was een halve liter toch wel erg veel. Pfff maar gelukkig hadden we de tijd om het op te drinken want tijdens het eten begon het keihard te hagelen. Jha je leest het goed hagelen. Er lang ongeveer 1mm dikke laag met hagel op straat. Na de hagelbui kwam er ook nog een flinke omweersbui aan. De donderslagen waren hier niet te zuinig. Na een grote donderklap viel alle stroom uit. Dus daar zaten we gezellig in het donker in een restaurantje. Het personeel van het restaurantje stond er bij en keek ernaar. Niemand deed iets geen kaarsjes of iets. hahaha heel apart maar zou wel vaker gebeuren anders reageren ze niet zo. Na een uurtje te hebben gezeten in een donker restaurantje, hadden we besloten om te proberen naar het hostel te komen. Dit was makkelijker gezegt dan gedaan, want alle taxi´s waren vol met mensen die ook naar huis toe wilde. Dus zo´n 30 taxi´s later, doorweekte broek en schoenen en bijna op de helft van de route hadden we dan eindelijk een taxi die leeg was. Gelukkig duurde het niet lang voor we bij het hostel waren. En konden daar lekker opwarmen onder een warme douche.
De volgende dag hadden we besloten om voor twee dagen naar de eilanden op het titicaca meer te gaan. Dit hadden we geregeld bij ons hostel waarom meer moeite doen dan dat nodig is. Het zonnetje scheen dus lang zijn we niet binnen geweest. Want als de zon schijnt moet je er volop van genieten. Dus we zijn door Puno gaan lopen, we zijn eerst naar de haven gelopen om te kijken wat daar te beleven valt. We liepen langs een stuk waar ze waterfietsen verhuurde. Wow super cool, dat moeten we doen dachten we. We konden kiezen een uur of een half uur. Nou doe maar dat half uur want binnen vijf minuten was je aan de overkant van het meer. We dobberde wat rond lekker in het zonnetje, moesten alleen uitkijken dat we niet in de afzetting terecht kwamen. Gelukkig iedere keer net niet gebeurt. Na twintig minuten te hebben rond gedobberd waren we het zat en zijn terug gefietst. HAhahaha. We zijn daarna lekker Trucha wezen eten die daar uit het meer gevist wordt. Jammer alleen dat deze vis zoveel graad heeft en ze die er niet even uithalen voor je. Dus najha dan maar zelf zitten peuteren, dat houd je ook weer bezig. Maar de vis was wel echt super lekker. Na het eten zijn we over de touristenmarkt naar de de gewone markte gelopen. We kwamen op de gewone markt aan en kochten daar twee kleine mango´tjes en een aantal kleine appeltjes. We hadden namelijk over de mango´s gehoord dat die super zoet waren. ¨s avonds toen we ze gingen uitproberen bleek dat ze heel zuur waren, niet erg lekker dus als je zoet verwacht. De kleine appels waren ook geen succes dus alles wat over was bewaart voor de mensen op het eiland. Die avond zijn we nog op een verjaardags feestje geweest van een vrouw die we hadden ontmoet in Nazca(in peru) en nu in Puno weer tegen kwamen. Echt super gezellig, ze hadden taart meegenomen om te trakteren. En de eigenaar van de bar gaf de eerste twee drankjes gratis. Dus dat werdt voor ons super goedkoop, want wij moesten de volgende dag vroeg op dus meer dan twee drankjes hebben we niet genomen. JHa de hollander zit nog in ons. hahaha

We zijn de volgende dag naar de eilanden vertrokken. We gingen met een soort rondvaart, net zoals in onze grachten, het meer op. De eerste eilanden die we bezochten waren gemaakt van riet. Het eiland moest worden vast gelegt omdat het anders weg dreef. Op het eiland waren hutjes gemaakt van riet en liepen er vrouwen rond in traditionele kleding. We kregen op het eiland eerst uitleg over hoe het in elkaar gezet was en hoe het onderhouden moest worden. Tijdens de uitleg kwamen er onderdelen uit de hutten en werden bij de presentatie toegevoegd. We kregen ook een stukje riet te proeven, want dit aten ze af en toe tussen door. Het riet smaakt heel erg zoet, maar vrij weinig smaak verder. We zijn daarna met een taxi rond het eiland gevaren. Deze taxi was gemaakt van riet, apart om daarmee rond te varen. Op onze taxi rit werden allerlei liedjes gezongen door de kinderen van het eiland. Heel erg leuk dat vermaak alleen kost het je wel een fooi. hahah Jha ook hier is niks gratis. Toen we weer op het eiland waren werden we door een meisjes mee genomen naar hun woning. We werden een klein huisje ingetrokken met op de grond allemaal dekens. Waar ze slapen denk ik, maar er stonden ook een grote draagbare sterio en een televisie. Hhahahaha heel grappig waar de prioriteiten liggen. In het hutje kregen we een traditioneel kostuum aan gereikt. Of we dit even wilde aantrekken. Nou waarom niet, hahahaha daar stonden we dan met een wijde stoffen rok en een bijpassende blouse aan. Hhahahaha, gauw een foto laten maken en weer uit want het was wel een beetje voorschut. Toen we op het punt stonden weg te gaan begonnen de vrouwen en meiden van het eiland ons nog toe te zingen. Ze zongen drie liedjes; in het spaans, engels en in hun eigen taal. Heel erg grappig maar ook ontzettend vals. Dus we waren blij dat het maar drie korte liedjes waren.
Het volgende eiland wat we bezochten was zo´n drie uur verder dan het rieten eiland. Op het eiland bleven we ook slapen. Toen we op het eiland aankwamen werden we ontvangen door de president. Hahah een soort burgermeester. Hij verdeelde ons onder bij de inwoners van het eiland. Wij hadden de mazzel om bij de president te mogen slapen. We werden door zijn vrouw naar het huisje gebracht. We moesten over een stuk grond van iemand anders, waar schapen en kippen rond liepen, om bij het huis te komen. We hadden in het huis een eigen slaapkamer, maar om de slaap kamer in te komen moest je wel bukken want de deurpost was gemaakt op zuid-amerikaanse hoogte. Na even te zijn bijgekomen op de kamer kregen we een lunche. Dit was in een apart ´schuurtje´ op het erf. Hier was alleen de keuken, wel heel gezellig om lekker bij het vuur van de kookplaat te eten. Na de luche moesten we naar het plein toe om vanaf daar met de hele groep een wandeling over het eiland te maken. We zijn toen de tempel van Pacha Tata geklommen. Het was wel een lastige klim omdat het een half uur best wel stijl omhoog was. Na de beklimming zijn we weer met de familie mee naar huis gegaan. De president vertelde dat er vanavond een feest zou zijn op het grote plein. Gezellig Feestje!!!!! We zouden bij de familie thuis nog even dineren en dan naar het feest gaan. Maar toen we net bij het huis aan kwamen begon het kei hard te regenen. Tijdens het eten heeft het ook de hele tijd geregend. Maar op een gegeven moment kwam er hoop, want het begon minder hard te regenen. Wij zouden op onze kamer wachten tot de regen over was. Tijdens het wachten kregen we traditionele kleding aan voor het feest. We kregen een rok, een blouse en een soort band. Maar de vrouw trok hem zo strak aan dat we bijna geen lucht meer kregen. De vrouw is tijdens de storm gaan kijken of de weg nog wel bewandelbaar was om naar het feest te gaan. Maar helaas het werd te gevaarlijk om te gaan dus de kleding kon weer uit (we kregen weer lucht) en toen was het tijd om naar bed te gaan.
De volgende ochtend moesten we vroeg op om met de boot naar het volgende eiland te gaan. De cadeautjes die we mee haden genomen voor de familie werden hartelijk ontvangen. Dit was erg fijn want we hadden wat rijst, suiker, het fruit en wat speelgoed mee genomen. Zo wisten we zeker dat er wat naar de familie toeging waar we verbleven. Het volgende eiland wat we gingen bezoeken was een uurtje varen vanaf het punt waar we nu waren. Op de boot werdt ons al verteld dat de mensen van dit eiland een stuk minder vriendelijk waren. Dar merkte we toen we het eiland op kwamen. Wow wat een chagerijnige mensen. We moesten entree betalen om op het eiland te mogen, eerst moesten de kaartjes geteld worden en daarna de mensen. Wow flexibel is hier ver te zoeken. Maar het uitzicht op het eiland was echt super mooi. Onderweg omhoog begon de zon te schijnen, dus het insmeren kan weer beginnen. Eenmaal boven kwamen we aan op een plein met een groot vervallen gebouw waar een markt in was met allemaal zelf gemaakte spullen. De rest van het plein was goed onderhouden. We ging ook lunche op het eiland bij een gezin thuis. We konden daar gezellig met zijn alle lunche. En tijdens de lunche kregen we uitleg over de mutsen die de mannen hier droegen. Ze hadden een wit-rode en een rode muts. De rode muts droeg je als je was getrouwd en de wit-rode muts als je nog niet getrouwd was. Maar als je de punt van die muts naar rechts had hangen had je een relatie en als je hem naar links had hangen was je vrijgezel. Wow ingewikkeld. Nu kwam er een jongen aan gelopen met de punt naar achteren hangen. haahahah Wij hadden er van gemaakt dat deze jongen een open relatie heeft. hahaha moet kunnen, ff moder doen. Aan de vrouwen op het eiland was het minder duidelijk te zien in wat voor fase ze zitten qua relatie en trouwen. De vrouwen hier dragen een zwarte doek met daar aan twee ponponnetjes. Een veel gekleurde betekend niet getrouwd en rood gekleurde ponponnetjes betekend getrouwd.
Na de lunche was het tijd om met de boot terug te gaan naar het Puno. Inmiddels was de zon nog wat harder gaan schijnen dus de volgende laag zonnebrandcreme werd er weer opgesmeert. Op de terug reis zijn we lekker op het dek van de boot gaan zitten. Na een uurtje brande we er levend weg dus zijn we maar wat lager gaan zitten.
Eenmaal weer op de kade van Puno werd ons verteld dat er vanavond een grote dans optocht was in Puno. Dat klinkt gezellig, dus wij met een stel meiden van de tour afgesproken om daar eens te gaan kijken vanavond.
Dus die avond zijn we met wat meiden uit het hostel ,die we vlak daar voor ontmoeten, naar het plein gelopen. Daar ontmoeten we de andere meiden van de tour. Iedereen had best wel honger en de optocht zou tot laat duren dus we zijn eerst even lekker ergens wat gaan eten. Tijdens het eten zijn de meiden van het hostel gaan schaken, waardoor er meer twee groepen ontstonden. Tijdens het eten was dat geen probleem want iedereen had zo´n honger dat niemand wat zei. De meiden van de tour moesten alle drie met een vroege bus naar Cusco dus na het eten vertrokken die direct. Hannah en ik zijn toen bij de meiden uit het hostel gaan zitten en hebben gekeken hoe die aan het schaken waren. Achter ons zat een groep mensen feest te vieren. Een van hen vroeg of de meiden zo met hem wouden schaken, daar hadden ze geen zin in maar de man die het kwam vragen vertaalde het zo dat, er belooft werd na het potje zijn beurt was. WOWOW zitten we daar weer mee. Na een paar minuten kregen we van de mensen achter ons allemaal Pisco Sour aangeboden. MMMMM mijn favorite dranken, nou echt niet. Het potje schaken duurde zo lang dat de helft van het groepje ergens anders is gaan feest vieren en de man die om het schaakpotje vroeg inslaap was gevallen. hhahahah gelukkig zijn we daar ook weer vanaf. Inmiddels was het buiten gaan regenen, maar het volksfeest ging gewoon door. Dus wij hebben nog een half uurtje staan kijken hoe de mensen vrolijk door dansde in de stroomende regen en zijn toen terug naar het hostel gegaan.

Zo dit was weer een heel avontuur.
Dikke kus Stephanie